Kenza verblijft al weer bijna 2 maanden bij haar nieuwe baasjes.

Kenza heeft haar forever home gevonden bij de fam. van Krieken in Italië. Bij de SDRN bekend als echte stamgasten van de rescue Dobers. In het verleden hebben ze al vele Dobers een fantastische nieuwe mand geven. De familie kwam hiervoor graag naar Nederland of de SDRN maakte een combi rit halverwege Frankrijk om een hond over te dragen. Albert Bruin is zelfs wel eens richting Italië gereden.

Bij tijd en wijlen ontvangen we nog altijd positieve berichten vanuit Italië over de honden, helaas ook de verdrietige berichten van overlijden. Wetende deze na enige tijd weer opgevolgd gaan worden door de vraag, we weer een kanjer voor hun hebben op zoek naar een fantastische plek.

Ditmaal wilde de familie graag weer een teefje, ze hadden namelijk na het overlijden van hun laatste reu, hun hart al weer opengesteld voor een Resue Dobermann uit Frankrijk.

Als SDRN konden wij ze op dat moment niet verblijden, wel waren wij op de hoogte van dame Kenzo in dierenasiel Zwolle die met smacht op een nieuwe mand wachtte.

Jacqueline, die op dat moment toch in Nederland was is snel bij Kenza gaan kennismaken. Die was meteen verkocht. JA, dan wordt het tijd dat manlief in de auto stapt samen met Hades om af te reizen vanuit Italië naar Nederland. Er moet immers wel een goede match zijn tussen de honden zelf, de rest komt met geduld, liefde en training wel goed is hun motto.

De klik was er tussen beide! Toppie bericht.

SDRN- team

Update vanuit Italië 28 mei 2022

Het is al weer 2 maanden geleden dat we Kenza hebben geadopteerd, het lijkt inmiddels wel of ze hier al jaren is. We zijn ontzettend blij met haar en zoals we haar zien zijn we ervan overtuigd dat ze hier heel gelukkig is.  Haar staart kwispelt altijd en ze is vrolijk en energiek.

Het is een hele lieve hond, en super leergierig en steeds evenwichtiger. Agility geeft haar heel veel zelfvertrouwen. We hebben inmiddels 4 lessen met haar gedaan en ze leert echt heel snel. Ze rent op commando door de tunnels (ging eigenlijk in 1x goed), ze springt over hekjes (15 cm) en vindt het heel erg leuk, zeker als na de laatste hindernis er een balletje gegooid wordt en iedereen roept super cane !!, brava etc nou ja alles wat je in het Nederlands ook zou zeggen, haar maakt het niet zo veel uit 🙂 Het feit dat ze merkt dat ze dingen kan en dat dat gewaardeerd wordt doet haar goed. Ze durft inmiddels de trap af en weer op (heeft een maand geduurd ze vond het gewoon eng) en aan alles kan je zien dat na een les ze weer een stukje steviger op haar pootjes staat. Als we iets verder zijn stuur ik nog wel een filmpje op.

Tot op het niveau dat ze ook aardig kattig kan doen naar onze Hades, die bijna alles van haar verdraagt, zelfs als ze zich in zijn voerbak stort als zij al 3x klaar is. Ze eet iets rustiger maar ben bang dat ze een stofzuiger blijft. Maar als hij het zat is staat Hades wel op zijn strepen en wordt er een rondje heel lelijk naar elkaar geblaft en gegromd (zonder schade) en dan bindt mevrouw wel weer in.

Ze is heel waaks, bij elke piep, ritsel of ander geluid stormt ze de tuin in om te kijken wat er aan de hand is. Eenmaal in de tuin, luistert ze heel goed, het is (zonder jokken) de eerste hond die na 1x roepen terugkomt van het hek ook als daar op dat moment mensen of honden voorbij komen. Buiten loslaten durven we niet, ze heeft een enorm jachtinstinct. Zodra ze iets ruikt dan kan je nog maar moeilijk tot haar doordringen. Er loopt hier van kat, konijn tot everzwijn. Dus als ze m smeert  is de kans dat ze een auto of een moederzwijn met jongen tegenkomt heel reëel dus dat risico nemen we dan maar niet. Ze loopt wel wat beter aan de lijn. We waren afgelopen week in de bergen en daar heeft ze bij de (steile) afdalingen toch keurig achter mij gelopen. Ging de weg weer omhoog of horizontaal schiet ze je weer voorbij enfin…we houden vol.

Groeten,

Jacqueline van Krieken en Michel van Veen