24 januari 2004 een dag in het geheugen van Nicole Jansen.

Samen met Albert Bruin is ze op pad geweest om haar eerste tijdelijke opvang Dobermann (Cisqo) op te halen bij de oude eigenaar.

Ja, ik denk werkelijk dat je geboren wordt met een passie voor het hondenras de Dobermann.

Al in mijn jonge kinderjaren droomde ik van een eigen Dobermann. Helaas bleef het bij kijken naar plaatjes in boeken, want mijn ouders konden zich totaal niet vinden in mijn droom en al zeker niet onder hun dak. “Als je later zelfstandig woont, neem je maar zo’n (gevaarlijke) grote hond”, was keer op keer hun antwoord.

De aanhouder wint! Destijds stonden veel asieldieren die een nieuw thuis zochten nog in de krant en yes ditmaal een Dobermann. Ik zie mijzelf nog vol trots haar foto en verhaal tonen aan mijn ouders. “Kijk ma, deze is prachtig, mag ik dan nu eindelijk gaan kijken?” Tot mijn grote verbazing zei mijn moeder: “ga maar kijken met je vader, maar ik doe er helemaal niks voor, het wordt jouw hond en als ze ook maar een keer gromt, kan ze rechtstreeks terug naar het asiel.”

Zo gebeurde het dat ik begin jaren 90 mijn eerste dobermann dame Odine van 4 jaar oud adopteerde vanuit Dierenasiel het Julialaantje te Rijswijk.

Ongeveer vier jaar later kreeg ik een eigen huisje en Odine verhuisde natuurlijk mee vanuit mijn ouderlijk huis. Ja, één Dobermann is zo alleen. Ditmaal droomde ik van een eigen pup om op te voeden. Het werd een dame, genaamd Perra.

Na het overlijden van mijn eerste grote liefde Odine ging het na enige tijd toch weer kriebelen om er weer een dobermann bij te nemen. Ondanks het genot van het opvoeden van mijn pup Perra, bleef het in mij knagen dat er zoveel honden op zoek zijn naar een nieuw mand.

Via internet stuitte ik eind 2003 op Stichting Dobermann Rescue Nederland. Ze waren op zoek naar vrijwilligers en gastgezinnen. Dat is wat voor mij dacht ik en ik heb mijzelf direct aangemeld.

Na aanmelding volgde al snel de vraag vanuit de stichting of ik tijdelijk een opvangplek had voor dobermann reu Cisqo.

Anno 2023 is mijn passie voor de dobermann nog altijd even groot. Inmiddels weten velen dat er al behoorlijk wat dobermanns in mijn leven zijn geweest en de doorstroom van de honden in tijdelijke opvang bij mij is nihil en mijn inzet als gastgezin is uitgebreid met een bestuursfunctie binnen de stichting.

Op dit moment heb ik vier prachtige, lieve, ondeugende honden (Flodder, Otto, Cruella en Prada), allemaal blijvers vanuit de tijdelijke opvang.

In loving memory: Odine, Perra, Cisco, Grey, Zenna, Samira, Beau, Safira, Brownie, Duncan Doenja, Floor, Ranger, Shiva, Candor, Morticia, tante Til, Sjaakie.

Nicole Jansen