Nico aka Co of KwispelCo 

Nico is in januari 2023 in onze opvang gekomen. Na een weg van medisch herstel  startte wij in maart de zoektocht naar een forever home voor hem. We brachten deze geweldige bruine blij kerel meerdere malen onder de aandacht, maar vreemd genoeg bleek niemand voor hem te vallen.

Tot dat…. Er een telefoontje begin juli kwam vanuit Italië.

De familie van Krieken die al meerdere malen een herplaatser via ons hadden geadopteerd belde dat hun hart sneller was gaan kloppen van Nico.

En dan gaat alles in sneltrein vaart. Vliegtuig in- kennismaken – geslaagde match- terug naar Italië – De auto in en opnieuw naar Nederland, Nico ophalen.

November 2023…

Wauw een geweldige update hebben we ontvangen.

Nico heeft zich heel snel aangepast aan zijn nieuwe omgeving. Hij kan heel goed overweg met Kenza, er wordt de hele dag gespeeld, achter elkaar aan gelopen, oren gelikt en we hebben ze zelfs al samen in zijn bench aangetroffen.

Hij geniet van de tuin en de ruimte die hij heeft om rond te lopen en ligt ook vaak gewoon lekker in de zon in het gras te rollen of te dommelen op een van de banken buiten. Het is een echte mooi weer hond, regen is niet zijn ding…..dus hij is goed op zijn plek in Italië.  

Hij moest even wennen aan wandelingen in het bos en dat we met regelmaat verschillende routes lopen. Zo af en toe gaat hij nog wel op de rem en moet je hem weer even overtuigen om verder te gaan maar dat is nu een kwestie van een aai over zijn bol. Hij moet sowieso altijd even nadenken of hij mee wil naar buiten, blijkbaar is hij zo tevreden met zijn huis en tuin dat hij nooit aan het hek staat te trappelen om naar buiten te gaan. Dit in tegenstelling tot Kenza die al begint te piepen en janken als ze door heeft dat we ons aan het voorbereiden zijn op een wandeling. Kenza wil ook ’s-Avonds uit maar Nico, nee niks voor hem. Een plasje in de tuin en hop in zijn mand. Als wij gaan wandelen ’s-Avonds doet hij niet eens zijn ogen open als we weggaan. Onze huismus.

De staart van Nico leidt een eigen leven, die staat nooit stil. Vanaf dat hij opstaat tot hij gaat slapen kwispelt hij dat het een lieve lust is. Er wordt met regelmaat van alles omgekwispeld en als die staart tegen je aan slaat, is dat niet altijd even prettig. En aan die staart kan je ook direct zien als er iets of iemand hem niet zint. Wij weten het, als het kwispelen stopt, is hij super alert en moeten we even opletten in verband met zijn ‘rugzakje’.

Hij is een super lieve hond als hij je kent maar vreemden moeten even geïntroduceerd worden. Hiervoor kregen wij van zijn ‘pleeg ouders’ een prima gebruiksaanwijzing. Hij gaat in zijn bench (begint dan al met likkebaarden want hij weet wat er komt) tot het bezoek aan de bar in de keuken zit, dan los en mag hij snuffelen terwijl hij een koekje krijgt. (De keukenbar was betere optie dan het bezoek op de bank laten plaatsnemen, Nico is best groot en intimiderend als hij op je af stormt voor zijn koekje en je hem vanaf de bank in zijn ogen en bek kijkt).  Koekje erin, dan hoor je erbij. Met de kanttekening dat als hij verder niet naar je toekomt, je hem met rust moet laten. Dat werkt prima. Al onze logees waren na een uurtje helemaal opgenomen in zijn ‘roedel’. Buiten zorgen we voor alle zekerheid dat vreemden hem altijd ruim passeren, gewoon om vergissingen te voorkomen.

Ook zijn andere ‘vergissingen’ kan je simpel voorkomen door ervoor te zorgen dat er helemaal NIETS eetbaars op je keukenaanrecht ligt. De keren dat wij ons hadden vergist vonden wij ook NIETS meer terug. En zich schuldig voelen….nee, ook helemaal NIETS 

Ook andere ‘eigenaardigheden’ die in de gebruiksaanwijzing van het gastgezin stonden bleken helemaal waar. Geef je hem een bal, denk dan maar niet dat hij zichzelf gaat vermaken. De bal wordt voor je neergelegd als m wil pakken, pakt hij m en rent snel weg. Als hij dat zat is legt hij m in de tuin en staat dan blaffend voor de verandadeur. Zodra je opstaat, rent hij de tuin in en pakt de bal. En zo door tot wij het zat zijn en de bal afpakken. Geen probleem dan gaat hij slapen, spelen met Kenza of zingen… ja, je leest het goed, zingen of iets wat daarop moet lijken. Hij rolt op zn zij en rug en maakt daarbij, voor de StarWars afficinado’s welbekende, Wookie geluiden. Het is niet janken, niet piepen maar een wooawoooawoooo in verschillende toonaarden op flink volume. Eerst dachten we dat er iets aan de hand was, maar dat is niet zo. Hij ligt gewoon heel tevreden te rollen en zingt daarbij.

Maar kort en goed, het is een absolute lieverd en we (inclusief Kenza) zijn superblij met hem.

Warme groet vanuit Italië

Michel en Jacqueline