Stichting Dobermann Rescue Nederland

Hallo mijn naam is Otto inmiddels bijna 21 weken (5 maanden) oud en verblijf sinds ik 8 weken oud ben in de opvang van de SDRN.

Ik ben geboren samen met 8 andere broertjes en zusjes, Ik was de kleinste van allemaal en woog maar 120 gram bij de geboorte, ja de dierenarts wist niet of ik het wel zou halen. Al snel bleek ik best wel een vechter was. Mijn papa en en mama zijn beide 100% dobermann, maar wij hebben geen stamboom .

Ik ben samen met mijn zusje in de opvang gekomen bij de SDRN , bij aankomst bij het gastgezin zeiden ze ik nog steeds een kleine opdonder was, te klein maar 3,4 kilo. Ik vond het allemaal niet zo interessant, ik zag lieve mensen, me zus was erbij en de andere grote dobermanns die daar al woonden waren gelijk ontzettend lief voor mij.

 De 1^e nacht sliep de mevrouw daar zelfs bij mij om me rustig aan alle nieuwe dingen en geuren daar te laten wennen. De volgende nacht deed ze dit weer alleen toen moest ik in een Bench slapen samen met mijn zus, en omdat ik wist ze er ook was deden we dit ook perfect. Ik vind dit inmiddels een prima plekje om te zijn s ’nachts en voor als je een boodschapje gaat doen (max 2 uurtjes) ook prima.

Ik kreeg wel 6 keer per dag een portie vlees en groeide goed en ben een paar keer bij de dokter geweest voor een prikje, inentingen of zo zeiden ze dan. Ik mocht mee in de auto, naar allerlei plekken en ontmoeten ook geregeld andere honden en soms de kat van de buurvrouw hier.

Alles leek eigenlijk voorspoedig te gaan met mij totdat mijn pleegbaasje vond ik wel erg vaak kleine plasjes deed. We zijn toen naar de dokter geweest en ze dachten aan een blaasontsteking, helaas had mijn zusje het inmiddels ook al. Ik heb meerdere keren moeten plassen in een potje, en daaruit bleek steeds dat ik andere urine had, dan met ontsteking waarde te hoog dan slecht geconcentreerd. Mijn pleegbaasje heeft daarom diverse onderzoeken laten doen bij de dierenarts. Gelukkig zijn er geen extreme dingen uitgekomen.  We houden het mede op mijn achterstand van groei, voeding en immuunsysteem. Dit wil je natuurlijk in een paar weken recht zetten, maar helaas zo werkt het niet. Dit kost tijd, rust en goede voeding.

Inmiddels lijkt het sinds een 2 weken een stuk beter te gaan en krijg ik nu homeopathische druppels voor de ondersteuning van mijn blaas. Ben ik goed gegroeid, weeg bijna 20 kilo nu en eet ruim een kilo vlees per dag verdeeld over 4 porties. Wel moet er nog goed aan mijn zindelijkheid extra tijd worden besteed, want door mijn blaasontsteking heeft dit een behoorlijke deuk opgelopen, maar zoals vrouwtje hier zegt, dan laat je de mop maar klaar staan en dweil je een keertje extra.

Nu zeggen ze tegen mij het zachtjes aan tijd gaat worden ik mijn horizon ga verbreden en kan uitvliegen naar een nieuw thuis. Maar zeggen ze wel, ze zijn erg streng met het plaatsen, je moet namelijk wel aan wat eisen voldoen om met mij te kunnen komen kennismaken.

• Je geen hele dagen werkt.
• Ik moet vers vlees eten.

Voldoet u aan de bovenste eisen en denkt u een geschikte baas voor mij te zijn, dan vragen wij u om ons een uitgebreide mail te sturen naar stichting@dobermannrescue.nl  met persoonlijke toelichting, gezinssituatie en uw motivatie om mij te willen adopteren. Vanuit hier zal de SDRN contact met u opnemen en u mogelijk uitnodigen voor een kennismaking met mij. (Vermeld daarom aub ook uw telefoonnummer in de mail.)

OP REACTIES PER MAIL ZONDER PERSOONLIJKE TOELICHTICNG, GEZINSSITUATIE EN MOTIEVATIE, WORDT NIET GEREAGEERD. EVENALS OP WHATSAPP BERICHTEN.

Ik Otto vind het allemaal best spannend, maar vertrouw op mijn pleeg huisje, ze zeggen je gaat niet eerder weg we overtuigd zijn de mensen onze inspanningen voor jouw gezondheid en welzijn willen voorzetten. Ik hoop u snel te zien. 

Note: mijn zusje heeft reeds een nieuw thuis gevonden.(