Voor het 20 jarige bestaan van de SDRN ben ik door mijn foto archief gegaan. Het was echt a trip down memory lane.

Ik organiseerde samen met Anita Berk in de begin jaren van de stichting, dobermann wandelingen om extra financiële middelen voor de stichting op te halen en daar waar wij konden stonden wij de rescue bij. Wij hebben vrijwillig bijgedragen aan diverse evenementen, zoals de dobermann rescue dag, om de stichting extra te promoten. Zo hebben wij de stichting nog in het zonnetje laten zetten via de postcode loterij. Of er kwam een telefoontje; wij hebben nu een hondje bij jullie in de buurt zitten kunnen jullie eens gaan kijken en observeren?

Anita heeft in het verleden een paar honden opgevangen zoals Jasmine en Gladys en later (2011) de dobermann pup Floyd- die is geboren bij de rescue- geadopteerd.

Het is te veel om allemaal op te noemen maar het was een geweldige tijd. Ergens gaande weg is de betrokkenheid minder geworden, Anita stopte met de dobers en ik ging meer de show wereld in, maar vergeten zal ik het nooit!

Op een gegeven moment kreeg ik een certificaat als blijk van waardering voor 15 jaar trouwe financiële steun aan de rescue, zijnde mijn eigen persoontje en mijn familie dobermann site/leden. Dat doet je dan weer beseffen waar je hart ligt. Het ongedwongen bezig zijn en je ras helpen daar waar je kan.

Sinds kort is scotty (herplaatst via de bemiddeling van de SDRN) op mijn pad gekomen. Ik zag hem met zijn vrouwtje bij de hulk in Hoorn. Ze vertelde mij dat zij de zoveelste eigenaar was en dat hij lastig luistert met loslopen dus nu zijn wij samen aan het oefenen en spreekt mijn hart weer daar waar het hoort! De dobermann helpen daar waar ik kan.

Op naar de volgende 20 jaar Dobermann Rescue !!

Een dobergroet,

Sandy Sluijk